Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kluczborku

---

Historia

Istotnym aspektem rozwoju duchowego w Kluczborku jest historia parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa, która stanowi integralną część lokalnej społeczności.

Ks. Zygmunt Curzydło – pomysłodawca i inicjator budowy kościoła

Inicjatywa budowy drugiej świątyni w Kluczborku przypisuje się ks. Zygmuntowi Curzydło, który zmarł 19 lipca 1976 roku. Już w 1974 roku zaczął on starać się o pozyskanie odpowiedniej ziemi na nowy kościół, umiejscowionej przy ul. XXX-lecia PRL, obecnie Jana Pawła II. Własność gruntu chciały ofiarować Maria Dzierżon oraz Aleksandra Kulesa.

Pomimo sporządzenia umowy o przekazaniu miejsca o powierzchni 3,5715 ha na rzecz parafii w grudniu tego samego roku, nie mogła ona zostać załatwiona ze względu na ówczesne regulacje prawne, które wymagały, aby ziemię ową mogła przekazać osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje rolnicze. Z tego powodu ks. Curzydło kontaktował się z Urzędem Powiatowym, starając się uzyskać informacje na temat terenu przeznaczonego pod budowę świątyni.

Pomimo trudnych początków i odmownej odpowiedzi, ks. Curzydło nie zniechęcał się i podjął dalsze kroki w celu uzyskania pozytywnej decyzji. Wytrwałość kapłana ukazała się w jego zażaleniu do wojewody opolskiego, w którym podważał argumenty urzędników odnośnie klasy gleby, traktując swoje starania jako wnioskowanie o budowę kościoła zgodnie z zaleceniami kurii biskupiej.

Ks. Jan Bagiński – dalsze starania

Po śmierci ks. Curzydły, nowym duszpasterzem w Kluczborku został wyznaczony ks. Jan Bagiński, który objął urząd 17 sierpnia 1976 roku. Działalność ks. Bagińskiego przyczyniła się do pomyślnego rozwoju prac budowlanych, takich jak zakończenie kaplicy w Ligocie Górnej oraz renowacja starego kościoła.

W 1978 roku sytuacja w sprawie gruntu uległa poprawie, kiedy to Maria Dzierżon i Antonina Kulesa przekazały ziemię na rzecz zakonnicy s. Józefy Uszkowskiej, która miała stosowne kwalifikacje rolnicze. Pomimo to, parafia napotykała kolejne przeszkody, musząc oczekiwać na pozytywne decyzje z Urzędów Wojewódzkich oraz Miast i Gminy. W międzyczasie ks. Bagiński prowadził korespondencję z odpowiednimi instytucjami, co znacznie przyspieszyło proces uzyskania zezwolenia na budowę.

W 1981 roku dzięki wsparciu robotników z „FAMAKU” oraz PKP Kluczbork, udało się uzyskać decyzję wojewody opolskiego, która przybliżyła realizację projektu budowy.

Budowa i konsekracja kościoła

Budowa nowej świątyni rozpoczęła się 19 października 1982 roku. W kolejnych miesiącach wzniesiono fundamenty oraz mury piwniczne plebanii, zakończono także budowę kanału grzewczego. Obiekty kościoła zaczęły nabierać formy, a kamień węgielny wmurowano 6 listopada 1983 roku, co było ważnym krokiem w kierunku finalizacji prac budowlanych.

W grudniu 1984 roku, aby wykończyć wieżę, wykonano stalowy krzyż o wysokości 10 metrów. Po trzech latach intensywnych prac, nowa świątynia została konsekrowana 28 czerwca 1987 roku w obecności parafian oraz licznych kapłanów, co stanowiło zwieńczenie wieloletnich wysiłków parafii. Tym sposobem, kluczborskie „osiedle północne” zyskało swoją nową, duchową przestrzeń w postaci kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Architektura

Budowla ta jest szczególnym przykładem nowoczesnej architektury sakralnej, zaprojektowana jako jednoprzestrzenne wnętrze osadzone na planie tzw. odwróconego kwadratu. Wnętrze świątyni urozmaicone jest bocznymi kaplicami, które znajdują się po obu stronach, przy ścianach przedzielonych żelbetonowymi filarami i dużymi przeszklonymi elementami.

Kościół umiejscowiony jest na niewielkim wzniesieniu, co dodatkowo podkreśla jego nowoczesną bryłę. Fasada budynku charakteryzuje się pięknym rozczłonkowaniem, które uzyskano dzięki pionowym żelbetonowym ryzalitom. Ryzality te harmonijnie wznoszą się i są symetrycznie ułożone po obu stronach głównej osi elewacji. Połączenie ceglanym murem w górnej części oraz szkłem w środkowej i dolnej części podkreśla nowoczesny styl architektoniczny.

Do wnętrza kościoła prowadzi trójdzielne główne wejście, które ochrania niewielkie zadaszenie oparte na dwóch kwadratowych słupach. Powyżej tego wejścia, na czołowym ryzalicie zakończonym szczytem, umieszczono interesującą płaskorzeźbę, która przedstawia wizerunek Chrystusa z Całunu Turyńskiego. To dzieło artysty Piotra Grzegorka nadaje jeszcze większego znaczenia temu miejscu.

Nad całą strukturą świątyni wznosi się wysoka wieża o wysokości ponad 26 metrów, z ażurowym szczytem, w którym znajdują się dzwony oraz stalowy krzyż osiągający wysokość 10 metrów, będący dominującym elementem wizualnym.

Obok głównej części kościoła znajdują się niższe o połowę „skrzydła” bocznych kaplic, które stworzono z żelbetonowych odcinków muru. Te skrzydła mają wyraźnie wystające przypory i wzbogacone są dużymi witrażowymi oknami. Lewe skrzydło budynku przechodzi w zabudowania parafialno-katechetyczne, które otaczają kościół również od tyłu.

Budowla ta jest oddzielona od pobliskiej ulicy zielonym terenem, który tarasowo rozkłada się wokół obiektu. W otoczeniu kościoła rosną drzewa szpilkowe oraz ozdobne krzewy, które tworzą przyjemny plac kościelny, sprzyjający modlitwie i refleksji.

Wnętrze i wyposażenie kościoła

Prezbiterium

W centralnej części wnętrza kościoła znajduje się prezbiterium, które zostało zaprojektowane na intrygującym odwróconym kwadracie, rozbudowanym o dwie kaplice w kształcie trójkąta. Na wprost głównych drzwi umiejscowiony jest efektowny ołtarz główny, tabernakulum, a również figura Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Figurka Chrystusa obejmuje środkową część, która jest świetlista, co symbolizuje obietnicę ciepła i nadziei dla wiernych. Tabernakulum, osadzone w białym marmurowym kręgu, przypomina wskazówki kompasu, a jego forma w postaci świetlistego krzyża zaznacza „tajemnicę Odkupienia poprzez Krzyż”. Projekt tego wyjątkowego tabernakulum jest autorstwa Zygmunta Brachmańskiego, zaś jego marmurowy krąg został wytworzony w kamieniarskim zakładzie w Katowicach.

Mensa ołtarza ma okrągły kształt, osiągając średnicę 2 metrów, jest również wykonana z białego marmuru. Całość osadzona jest na mosiężnej rzeźbie. Po prawej stronie ołtarza znajduje się prosta, ale elegancka ambonka, którą również stworzył Marian Kwieciński, kamieniarz z Ligoty Górnej, w zgodzie z projektem Zygmunta Brachmańskiego.

Z lewej strony prezbiterium, w szczególnym miejscu, znajduje się baptysterium, miejsce, w którym dokonuje się chrztu. Chrzcielnica, będąca dziełem Zygmunta Brachmańskiego, została wykonana z bloków granitu przygotowanych przez zakład p. Kwiecińskiego. Mosiężna chrzcielnica w kształcie kuli, której górna część stylizowana jest na falę symbolizującą rzekę Jordan, również pochodzi z katowickiej pracowni Kopycioka.

Figura Matki Bożej, przybyła z Portugalii, została umieszczona w kościele w dniu 13 października 2002 roku. Wykonana z drewna cedrowego, ma wysokość 140 centymetrów.

Kaplica Matki Bożej

Projekt wnętrza kaplicy Matki Bożej również jest dziełem Zygmunta Brachmańskiego. Obraz Matki Bożej Częstochowskiej, namalowany przez jego żonę, ma specjalnie zaprojektowaną, złoconą ramę oraz został zawieszony w przemyślanym narożniku z wypustem ze ściany.

W kaplicy znajduje się ołtarz oraz ambonka, które zostały wykonane przez Henryka Hawrota. Obok widnieje gablotka z medalami, otrzymanymi przez kombatantów wojennych za walkę o wolność ojczyzny. Na inicjatywę żołnierzy Światowego Związku Armii Krajowej odwieszono tam także obraz św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Witraże

Co ciekawe, witraże zdobią wszystkie okna kościoła. Prawa i lewa strona figury Pana Jezusa są ozdobione witrażami z postaciami dwunastu apostołów. Witraże przedstawiające motywy roślinne umieszczono nad stacjami Drogi Krzyżowej, a nad kaplicą Matki Bożej znajdują się witraże z wizerunkami św. Łukasza, św. Marka, św. Józefa, a także św. Anny i św. Teresy Benedykty od Krzyża. Ozdoby kaplicy Matki Bożej ukazują tajemnice różańcowe.

Dodatkowo, w kaplicy spowiedzi znajdują się witraże św. Pawła, św. Franciszka, św. Antoniego z Padwy, św. Jadwigi Królowej oraz św. Faustyny Kowalskiej. Ozdobione zostały tam również tajemnice bolesne oraz witraż przedstawiający złożenie do grobu Pana Jezusa. W oknie nad bocznym wejściem można zobaczyć witraż ze uśmiechniętą twarzą św. Ojca Pio.

Organy

Pierwszy instrument organowy, tzw. fisharmonię, zakupiono w 1987 roku. Faktyczne organy przybyły z Niemiec w 1992 roku dzięki staraniom Franciszka Fűcknera. Zainstalowane organy „Boehm Sacral 4000” miały wtedy wartość 26,5 tys. marek, gdyż w tym czasie niemiecka marka była jeszcze obowiązującą walutą w Niemczech.

Niestety, na przełomie jesieni i zimy 2008 roku, po szesnastu latach działania, instrument uległ awarii. Kościół zakupił nowy instrument Praeludium V D firmy Ahlborn Orgel, który, razem z prospektem piszczałkowym, kosztował 80 tys. złotych. Ten nowoczesny instrument posiada trzy manuały, pedał nożny oraz 48 głosów, z których każdy występuje w trzech barwach. Organy stanęły na chórze w ostatnich dniach stycznia 2009 roku.

Dzwony

Na wieży kościoła zainstalowane są cztery dzwony, które zostały odlane w latach 1987-1990.

	Imię	Waga	Ton uderzeniowy	Rok odlania	Odlewnia
Mały dzwon	św. Jadwiga	około 190 kg	e” (-)	1989	Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów
Średni dzwon	św. Zygmunt	około 450 kg	a’	1988	Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów
Duży dzwon	św. Jan Chrzciciel	około 850 kg	f’ (+)	1987	Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów
Największy dzwon	Niepokalane Serce Maryi	około 1450 kg	dis’ (+)	1990	Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów

Nawa

Nawa, stanowiąca centralną część kościoła, łączy przedsionek z prezbiterium. Drewniane ławki, zaprojektowane przez Zygmunta Brachmańskiego, zostały wykonane przez firmę z Rybnika. Natomiast ławki w kaplicach pochodzą z warsztatu Henryka Hawrota.

---

Oceń: Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kluczborku

---