Janusz Sołtys (1893–1936)

---

Życiorys

Janusz Sołtys przyszedł na świat 20 lutego 1893 roku. Swoją edukację rozpoczął w rodzinnym rejonie Śląska, a następnie kontynuował ją we Lwowie, gdzie ukończył zarówno gimnazjum, jak i Politechnikę Lwowską. W tym czasie angażował się aktywnie w działalność Związku Strzeleckiego.

W obliczu wybuchu I wojny światowej, Janusz wstąpił do Legionów Polskich. Jego służba obejmowała 1 pułk artylerii oraz I Brygadę. W listopadzie 1918 roku, na zakończenie wojny, brał udział w obronie Lwowa w czasie konfliktu polsko-ukraińskiego, pełniąc rolę podchorążego w Odcinku I, Pododcinku Szkoła Kadecka. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, został złożony do Wojska Polskiego, gdzie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej oraz w powstaniach śląskich, w których brał udział wraz z braćmi Bogdanem oraz Miłoszem.

W wyniku swoich zasług, Janusz został awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii, ze starszeństwem nadanym z dniem 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923-1924 pełnił obowiązki jako oficer rezerwowy 1 pułku artylerii polowej Legionów, stacjonując w garnizonie Wilno.

W okresie międzywojennym Janusz zajął się działalnością społeczną oraz pracą w samorządzie na Śląsku. Znany był jako dyrektor administracyjny w szpitalu dla umysłowo chorych w Rybniku.

Niestety, w końcówce 1936 roku uległ tragicznego wypadkowi, co zmusiło go do leczenia we Lwowie, gdzie zmarł 1 grudnia 1936 roku. Jego pogrzeb odbył się 4 grudnia 1936 na Cmentarzu Obrońców Lwowa. Był żonaty i miał syna.

Odznaczenia i ordery

Janusz Sołtys był zasłużonym żołnierzem, który otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń w uznaniu jego wyjątkowych zasług.

• krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari,
• krzyż Niepodległości,
• krzyż Walecznych – czterokrotnie,
• krzyż Obrony Lwowa,
• odznaczenia śląskie.

---

Oceń: Janusz Sołtys (1893–1936)

---